Reis door het paradijs

Hieronder een verslag van mede-reisleider Jeroen Verhoeff.

• COSTA RICA REIS DEEL 1: RARA AVIS

Drie en een halve week Costa Rica! Joepie! En we beginnen in Rara Avis, een afgelegen (drie uur per tractor) privé-lodge ten noorden van San José. Gelegen in prachtig heuvelend regenwoud vol mooie wandelpaden. Voerbakjes met suikerwater lokken hordes kolibries (boven: green hermit) en onder de lodge-huizen vleermuizen.

30 november 2007

• COSTA RICA REIS DEEL 2: RARA AVIS INSECTEN

Overal kruis je de paden van bladsnijdermieren, die bewaakt worden door grote soldatenmieren met enorme koppen. Deze soldaat heeft nog de kop en borst van een vijandige werkstermier aan zijn poot hangen. Een grote gele bidsprinkhaan valt nogal op als hij niet in het geel zit. Niet alle grote spinnen zijn vogelspinnen.

1 december 2007

• COSTA RICA REIS DEEL 3: RARA AVIS KIKKERS

Een brilliant green frog zit op het pad briljant te wezen. (Vergeef me als ik af en toe Engelse namen gebruik: het is te veel werk om alles te vertalen via het Latijn in het Nederlands.) De aardbeikikkertjes (duimnagelgrote pijlgifkikkertjes) zitten bijna nooit stil en zijn dus moeilijk te kieken. In tegenstelling tot deze masked tree frog. Die zat elke dag opnieuw doodstil op precies dezelfde plek, terwijl je hem in het donker nooit kon vinden.

1 december 2007 <br>

• COSTA RICA REIS DEEL 4: RARA AVIS NACHTDIEREN

Een enorme spin naast de slaapkamer, een prachtige bladsprinkhaan naast de lodge en pauraques (mooie nachtzwaluwen) naast het restaurant. ’s Nachts ook genoeg te zien!

2 december 2007 <br>

• COSTA RICA REIS DEEL 5: RARA AVIS MEER NACHTDIEREN

De kolibries worden met het donker afgelost door orange nectar bats, kleine bloembezoekende vleermuizen die de voerbakjes ook wel zo makkelijk vinden. Ze drinken steeds maar een fractie van een seconde lang, dus plaatjes schieten is behoorlijk lastig.

2 december 2007

• COSTA RICA REIS DEEL 6: RARA AVIS MEER INSECTEN

Een blauwer dan blauwe zandloopkever beweegt sneller dan snel. Pas als hij zich verbergt onder een blaadje kan ik hem rustig bekijken. In het midden een mevrouw herculeskever, minder groot dan meneer (die heeft een enorme punt op zijn knar) maar toch nog steeds ongeveer de grootste kever ter wereld. Rechts het toppunt van camouflage: op een palmblad dat overwoekerd is met mossen zit een enorme sprinkhaan. Zelfs op deze detailfoto moet je nog zoeken! Geweldig!

3 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 7: RARA AVIS RIEMSLANG

Tussen twee palmbladeren ligt een opgerolde schoenveter, wauw, een brown blunt headed vine snake! Wat een ongelofelijk beest, superdun en met een koppie dat voornamelijk uit ogen bestaat. Totaal toch nog ongeveer een meter lengte, die hij voor meer dan de helft horizontaal kan oprichten.

3 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 8: RARA AVIS BEEKBEESTEN

Snorkelen in de jungle. Volgens de lokalios zit hier geen vis, omdat de stroming na regen te sterk zou zijn, maar ik zie regelmatig een soort flinke guppen zwemmen. Ook veel prachtig gekleurde duikerwantsen en een paar monsterachtige loopkeverlarven die er uit zien als een kruising tussen een zager (zeeworm) en een termiet. Rechts één van de mooie paarse zoetwaterkrabbetjes. Tot in de kleinste holtes in de rotsen zitten overal allerlei kikkervisjes.

4 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 9: RARA AVIS BEEK

Als er buiten geen beesten te zien zijn ben ik niet snel blij, maar onder water is het zelfs prachtig zonder. Licht valt toch het mooist onder water mensen.

4 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 10: RARA AVIS HAGEDISSEN

Overal in het oerwoud zie je kleine beestjes wegschieten: allerlei soorten anolissen, kleine hagedisjes die moeilijk op naam te brengen zijn (linksboven). Linksonder een central american wiptail lizard (ameiva). Op twee meter hoogte hangt roerloos een prachtige helmleguaan op en dun takje. Wat een prachtig beest!

5 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 11: TORTUGUERO

Tortuguero is een nationaal park in het uiterste noorden aan de Caribische kant. Waterrijk laaglandoerwoud dat door een lange begroeide zandbank wordt gescheiden van de zee. Bezoekers vertoeven op de zandbank en mogen af en toe per boot het park in. En dat is geen kwelling! Drievingerige luiaards (rechtsboven), groene leguanen (rechtsonder), een rups bijna zo groot als mijn hand (links, niet blij dat ik zo dicht bij kom,te zien aan het uitsteeksel op zijn achterste)), Zuid-Amerikaanse otters (midden) en nog veel meer laat zich goed bekijken.

5 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 12: TORTUGUERO REIGERS

Veel en prachtige reigers zie je hier. Onder andere geelkruinkwakken (links), Mexicaanse tijgerroerdompen (midden, baltsend) en de vreemde lepelbekreigers (rechts). Ze zijn niet echt bang voor mensen in boten, ideaal voor fotografen dus. (Bedenk dat deze plaatjes geschoten zijn met 24 mm!)

6 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 13: TORTUGUERO LAND

Het strand hier ligt bezaaid met leeggegeten schildpadeieren. Er is maar een klein stukje waar je leuk in het bos kan wandelen. Daar kwam ik wel mooi meteen een tayra tegen (groot soort marter). Ook brulapen (foto boven, met jong), een bizarre sabelsprinkhaan (rechts, een dame, te zien aan de lange legbuis) en allerlei vogels. Nog makkelijker zie je vogels rond de lodge zelf, vanwege de openheid en beplanting. Maar ook klein spul, zoals dit landkrabbetje en deze rare puntige spin. Ik was net te laat voor een flinke boa constrictor die over het terras kroop. Toen ik hem vond tussen de planten was hij al bezig een hol in te kruipen.

6 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 14: TORTUGUERO KROKS

Nog niet eens in het park ligt er al een grote Amerikaanse krokodil op de oever, wat een mooi beest. Wel jammer dat de bootbestuurders vaak te dicht bij komen en ze zo verstoren. Grote zwarte aardschildpadden zonnen op een stronk boven het modderige water. Brilkaaimannen (rechtsonder) zie je hier makkelijk en veel, soms laten ze je zo dichtbij komen dat je ze kunt aanraken. Maar doe toch maar niet, brilkaaimannen zijn wel niet zo gevaarlijk (ze worden ook niet veel groter dan twee meter), maar wel erg snel. Amerikaanse krokodillen kunnen zes meter lang worden en wees daar maar nog voorzichtiger mee. Deze voornamelijk viseters maken wel niet veel slachtoffers, maar dat kan ook komen omdat ze zeldzaam zijn.

7 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 15: CANO NEGRO

Caño Negro is een groot watergebied vlakbij Lake Nicaragua. Ongelofelijk veel watervogels soppen hier rond in overstroomde vloedvlaktes. Onder andere roze lepelaars, kaalkopooievaars, allerlei reigers, kuifcaracaras, slakkenwouwen, fluiteenden en veel overwinterende Amerikaanse vogels.

8 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 16: CANO NEGRO DROOG

De droge grond is hier voornamelijk gecultiveerd. Een gids wijst ons een Grijze Reuzennachtzwaluw aan. Rechtop speelt hij roerloos de hele dag de rol van het eind van een afgebroken tak. En heel overtuigend, want als je even opzij kijkt kun je hem daarna alleen met heel veel moeite terug vinden. Onder een afgevallen bromelia (In bomen groeiende grote planten die nogal eens uit bomen vallen, best link!) ligt een potlood dikke red coffee snake mooi rood te wezen. Deze brown dwarf gecko liep opeens over één van onze armen in de eetzaal. Normaal vind je ze eerder tussen bladafval op de grond. Dwarf indeed! Deze was volwassen, maar toch slechts ongeveer twee lucifers dik!

8 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 17: CANO NEGRO KIKKERS

Op natte plekken in de weilanden was het soms een oorverdovend gekwaak van allerlei kikkertjes. Moeilijk te ontdekken, zelfs als ze zo dichtbij zaten dat je oren pijn gingen doen vond je ze soms nog niet. Ze waren dan ook vaak niet veel groter dan een duimnagel. Die enorme herrie maken ze dus met die grote kwaakblaas (foto rechts). De reuzenpad (midden) is makkelijker te vinden, maar die weegt dan ook bijna een kilo!

9 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 18: CANO NEGRO FREE FIGHT

Ik sta onder een boom wat te kletsen als er opeens met een hoop kabaal een grote slang vlak naast me op het prikkeldraad valt. Wauw, een green parrot snake! Maar waarom doet hij zo raar? Nogmaals wauw! Hij heeft een grote melkkikker bij zijn voorpoot te pakken! Tjonge, wel vijf minuten lang ontspint zich een gevecht op leven en dood vlak voor onze voeten. De melkkikker worstelt voor wat hij waard is en scheid flink wat dik, wit slijm af (naam!). Met zijn achterpoten en overgebleven voorpoot smeert hij het slijm behendig naar de kop van de slang toe. Die komt helemaal onder te zitten en het lijkt wel of het slijm verhard en verstrakt. En verdomd,opeens is de kikker los en gaat er als een haas vandoor! Nog minutenlang is de slang daarna bezig met het schoonmaken van zijn bek door het tegen het prikkeldraad en schors te vegen. Dan verdwijnt hij, wat beteuterd kijkend, langzaam omhoog in het gebladerte. Tjongejonge!

10 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 19: MONTEVERDE NATIONAL PARK

De economie rond Monteverde National Park draait voor het grootste deel rond de quetzal. Dat is voor internationale vogelaars het meeste sexy beest van Costa Rica, dus pas als je die gezien hebt is je reis geslaagd. Na lang wachten en zoeken werd ze gevonden, twintig meter hoog op een tak. Na een half uur wederzijds niets doen gingen we verder. Echt mooi dit nevelwoud, alle bomen zijn begroeid met allerlei mossen en planten. Koud en nat ook, dus we zien voornamelijk wat vogels. Toch ook nog een mooie duizendpoot, een leuk snuitkevertje dat gehurkt plantensap zit te zuigen en een neusbeer op de parkeerplaats.

11 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 20: MONTEVERDE LODGE

Lager op de berg bij Monteverde is het minder koud en dus meer te zien. Een mooie smaragdarassari zit relaxed bloemetjes te eten en een veelkleurige eekhoorn klimt door de struiken rond onze lodge. Deze soort komt in minstens zeven verschillende vormen voor in Costa Rica, van pikzwart tot bijna helemaal wit. Deze driekleurige vorm is wel de mooiste. Verder zien we o.a. nog grijskopchachalacas, een wenkbrauwmotmot en prachtige ekstergaaien.

11 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 21: MONTEVERDE NACHT

Inde nacht vinden we onder meer een spieshert, een bonte bosuil (linkerfoto), vogelspinnen (midden) en een blue eyed anole (rechts). De vogelspinnen blijven maar steeds in hun hol zitten, allen als ik insectenbewegingen imiteer komen ze een beetje naar buiten. Bij toeval zien we in een nachtelijke stortbui die (grote!) anolis met zijn blauwe ogen tegen een boom zitten.

COSTA RICA REIS DEEL 22: VLINDERS

De prachtigste vlinders vliegen in dit land rond. Grote blauwe morphovlinders en glasvleugelige vlinders zijn echter zeer moeilijk te fotograferen. Het ding linksboven leek in eerste instantie een geplet insect of iets dergelijks, tot het met kleine schokjes snel bewoog. Pas toen ik hem ving veranderde hij opeens van uiterlijk en bleek het een donzig vlindertje te zijn, vreemd. De gerafelde vlinder onderaan eet mineralen van mijn bezwete been.

12 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 23: KROKRIVIER

Vanaf de brug over de Tarcoles rivier is het goed krokos kieken. Er zitten er opvallend veel op dit kleine stuk, sommige wel bijna vier meter lang. Later snap ik waarom als ik folders zie over ’croc tours’, waaruit blijkt dat ze hier met de hand gevoerd worden. (Steve is still alive!) Deze zwarte leguaan (midden boven) zat langs de weg poep te eten, bah! Maar het is wel een mooi beest, net als de halfwas groene leguaan op de foto er onder.

12 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 24: CARACA

Kort gewandeld in Caraca, een klein park langs de route. Ik zie oa geelvleugelara’s in paartjes over het woud vliegen, een witsnorbaardkoekoek zitten  en een roodbuikgrondkoekoek de dekking in rennen. Maar het leukst was een tamandoea, een boommiereneter die zich wel tien minuten lang van dichtbij liet bekijken. Uitgebreid was hij termieten uit de dode boom aan het klauwen en als hij ze vond zat hij met zijn ogen dicht te genieten.

13 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 25: MANUEL ANTONIO MANGROVEN

In de buurt van Manuel Antonio national park varen we de mangroven in. Witschouderkapucijnapen komen stukjes oliepalmvruchten uit je hand eten en lopen zelfs over je hoofd. Hun snuiten zijn helemaal geel bepoederd door het eten van stuifmeel van de bloeiende mangrovebomen. Veilig boven het water slaapt een regenboogboa in de vork van een tak. De lichtblauwe boomkikker lijkt het begrip schutkleur niet te kennen, maar hij zal waarschijnlijk wel weten wat hij doet. Ook zien we nog twee of drie dwergmiereneters slapend in de bomen zitten. Wat een rare beesten, het lijken net kleine nylon kinderknuffels.

14 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 26: MANUEL ANTONIO SNORKELEN

Eindelijk zout snorkelen! Maar de branding slaat hier zo hard op de rotsen dat ik weinig zie door al de luchtbelletjes onder water. Ook ga ik steeds meters op en neer in de golven. Ik druip dus maar af naar een ondiep strand/mangrovepoeltje aan het einde van een klein stroompje. Maar wauw, wat mooi! De lichtstralen die door de takken van de mangrovebomen schijnen, de vissen die me vanuit de schaduwen steeds nieuwsgierig komen bekijken, de kapucijnapen boven mijn hoofd, de cayennebosral <http://www.birdpix.nl/album_search.php?search_type=pic_dutch_name&amp;search=Cayennebosral&amp;sid=c810c6399452e4929aafdc0b1865e28b>  aan de oever, allemaal prachtig! Net boven de bodem zwemmen kleine snooks, jacks en snappers en in het zoete water wat daar bovenop drijft zitten vreemde, slanke tandkarpers. Links een jonge mangrovesnapper, midden een zwemkrab en rechts dat tandkarperachtige ding. Mijn onderwater foto’s zijn nog steeds niet zo best en geven dus niet zo’n goede indruk, maar dit was echt heel erg mooi.

14 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 27 : MANUEL ANTONIO NATIONAL PARK

Dit Pacifische kustpark is vrij klein en behoorlijk toeristisch, maar er lopen wel veel zoogbeesten. In een wandelingetje van amper twee uur zien we oa twee agouti’s, vijf wasberen en vier luiaards! En gewend aan starende mensen zijn ze tot op een paar meter benaderbaar. Die wasberen, daar ben ik nog niet uit: hier woont zowel de gewone als de krabbenetende wasbeer, maar die lijken erg veel op elkaar.

COSTA RICA REIS DEEL 28: BASILISKEN

Hoogtepunten van de reis zijn steeds weer de fantastische basilisken. Leguaanachtige slanke hagedissen met dinosaurusachtige kammen op kop, rug en staart. Drie soorten: links de gestreepte basilisk, in het midden de groene helmbasilisk en rechts de gewone helmbasilisk. (Naamgeving is niet altijd logisch!) Vooral de schuwe groene is ongelofelijk mooi. Roerloos zitten ze in het struikgewas, meestal aan het water, te wachten op bewegende prooi. Bij gevaar gaan ze er op hun achterpoten vandoor, zo snel dat ze over water kunnen lopen. Echt geweldig, ik heb het ze meermalen zien doen deze reis, vooral kleintjes.

15 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 29: CORCOVADO PARK

Corcovado national park ligt op een schiereiland aan de Pacifische kust tegen Panama en schijnt één van de rijkste ecosystemen op aarde te zijn. Om het park in te kunnen moesten we eerst een uur over zee scheuren. Dat was niet zo erg, want op de heen en terugweg zagen we fregatvogels, pelikanen, boobies, jagende tonijnen, een paar dolfijnen en een bultrug (staart). In het park kwamen we oa agouti’s (linksonder), swainsons toekans, (linksboven), slingerapen, brulapen en doodshoofdaapjes tegen. Rechts zie je hoe een doodshoofdaapje de uiteinden van de takken systematisch afzoekt naar insecten, die hij vervolgens met een snelle beweging grijpt. De verhalen die ik hier over dit park hoor zijn wat tegenstrijdig: volgens de één doen de parkwachters niets en wordt er veel gestroopt, volgens de ander weer andersom. Het aantal jaguars is flink afgenomen, de aantallen pecaries zijn juist weer toegenomen, maar dit hoeft niet met elkaar te maken te hebben, de stroperij schijnt hierin belangrijker te zijn.

15 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 30: CORCOVADO NACHTKRUIPERS

Wauw, een grote zweepspin! Wat een geweldige monstertjes zijn dat toch. Meestal zitten ze doodstil, maar toen ik per ongeluk één van zijn enorm lange tweede paar poten aanraakte was hij in een flits verdwenen. De landkrab linksonder doet ’s nachts aan boompje klimmen. Rechts weer een prachtige bladsprinkhaan, dit keer een mooie bruine. Gele en groen hadden we al eerder gezien. Altijd in het donker, overdag vind je ze niet met die schutkleur.

16 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 31: CORCOVADO ZOUT

Eindelijk een goede zoute snorkelplek gevonden: een prachtige beschutte baai aan de rand van het oerwoud. Oh wat mooi allemaal. Ik zie scholen sergeant majoortjes (foto links), allerlei kogelvissen, rare slappe, blauwe zeesterren (midden boven), een trekkersvis, prachtige bontgekleurde langoesten (rechtsonder), een egelvis en nog veel meer soorten. In open water wordt ik omcirkeld door een schooltje prachtige blauwvinmakrelen die me nieuwsgierig bekijken. Bij het fotograferen van een gele koffervis let ik niet zo goed op: ik voel een licht steekje en als ik opzij kijk zie ik de tentakels van een Portugees oorlogsschip om mijn linkerarm gewikkeld zitten. Oeps. Dat is namelijk een soort staatkwal, serieus giftige beesten, soms ook dodelijk. Toch hou ik er -vreemd genoeg, edoch gelukkig- helemaal niets aan over.

16 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 32: CORCOVADO BEEK BIJ NACHT

Bij een oerwoudbeekje hangt een grote spin boven het stromende water te wachten op prooi (rechts). Aan zijn hoeveelheid poten te zien is er blijkbaar iets niet helemaal goed gegaan. In het water zitten ook allerlei zoetwatergarnalen (linksonder). Sommige zijn bijna tien centimeter lang en andere zijn weer helemaal blauw.

Dan zie ik opeens flinke ogen oplichten in mijn lamplicht: een jonge krokodil. Als ik hem nader zwemt hij kalm vlak voor mijn voeten onder water naar de dekking van een boomstam. Daar komt hij weer even boven (linksboven) om daarna in een grotje te verdwijnen. (De volgende dag kom ik hem hier snorkelend niet meer tegen, jammer genoeg.) Dan, net als er een stortbui losbarst, zie ik opeens deze hele grote sierschildpad in het ondiepe water liggen (foto midden onder). Op de grote knauw na lijkt hij in orde, maar waarom beweegt hij niet? Als ik hem een duwtje geef komen er grote bellen lucht uit zijn schild te voorschijn: hartstikke dood! Volgens mij is de jagoear de enige die zo’n schil kapot kan bijten, maar waarom…. Het zal wel altijd een mysterie blijven.

17 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 33: CORCOVADO

HEREMIETEN

Overal op en langs het strand zie je –als je een hoek omkomt- overal kleine steentjes van rotsen en boomstronken vallen: kleine landheremietkreeftjes die schrikken en hun schelpje invluchten. Als hun huisje te klein wordt moeten ze een grotere gaan zoeken. Deze op de linkerfoto is duidelijk toe aan grotere behuizing, toch sluiten zijn poten perfect in elkaar ter bescherming.

17 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 34: CORCOVADO KIKKERS

Het is goed kikkeren hier! Linksboven een prachtige glaskikker, die heten zo omdat je van onderen zo hun ingewanden kunt zien zitten. Linksonder een reuzenfluitkikker, inderdaad een gigantisch beest. Middenboven ook een kikker, kom er maar eens achter welke soort. Sorry hoor, maar er leven hier zo veel soorten, ik heb er geen boek van en de tijd heb ik er ook niet voor. Uiteindelijk is het vinden en genieten van het beest belangrijker dan de determinatie voor mij. Rechts dan wel weer geweldige roodoogmakikikkers.

19 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 35 : SAN GERARDO DE DOTA

Waar je in Monteverde zo je best voor moest doen, krijg je hier in de bergen van San Gerardo de Dota zo in je schoot geworpen: de quetzal. Vlakbij de lodge zitten op ooghoogte een aantal mannetjes (deze dus) en vrouwtjes (minder spectaculair) wilde avocado’s te eten. Om de tien minuten pakken ze er onhandig ééntje, slikken hem dan in en gaan ze verder roerloos zitten te verteren. Toch inderdaad wel mooie beesten. De mannen hebben een belachelijk lange staart, maar die paste niet meer op de foto. Rechtsboven een langstaart-zijdevliegenvanger, één van de vele andere mooie vogeltjes hier

19 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 36 : SAN GERARDO DE DOTA

Hier zo 2200 meter hoog in de bergen is het best fris. Toch nog een paar reptielen gezien: mooie groene haagleguaantjes en een erg onopvallende anolis.

 

11 December 2007

COSTA RICA REIS DEEL 37 : KOLIBRIES

Twintig soorten kolibries deze reis! Normaal gesproken zie je ze niet eens zo makkelijk, in het pure oerwoud zelf heb ik maar een handjevol soorten kort gezien. In tuinen zie je ze al makkelijker en dan vooral bij de nectarbakjes die ze her en der rond de lodges ophangen. Daar maken ze vaak zo’n ruzie om de buit dat ze al het andere vergeten. Dat bewijst de foto in het midden wel: ik weet hoe Rivoli-kolibrie smaakt! Hij bleef gewoon zitten!

Van linksboven met de klok mee: vrouw witbuik-juweelkolibrie, man groene violetoorkolibrie (2 x, links geflitst, rechts niet: met flits krijg je wel een hoop kleur, het ziet er alleen meestal niet uit, maar ja, zonder flits is het ook weer bijna niet te doen: dilemma!), man fonkelende kolibrie, man kroonbosnimf, man witbuik-juweelkolibrie, vrouw groenkruin-briljantkolibrie, man violette sabelvleugel en die laatste weet ik niet meer zo goed: wie helpt?

COSTA RICA REIS DEEL 38: EPILOOG

In drie en een halve week reizen als natuurreisgids door Costa Rica heb ik onder andere 276 soorten vogels, 20 zoogdieren (zonder vleermuizen) en minstens 23 reptielen en 10 amfibieënsoorten gezien. (Ik ben nog niet helemaal klaar met uitzoeken!) Dat was me niet gelukt zonder Mieke, Alex, Helen, Cees, Joke, Frans en Johan. Bedankt voor deze reis.